3, నవంబర్ 2011, గురువారం

చిట్టి డైరక్టర్

ఆ మధ్యన ఒక రోజు మా అమ్మాయిని బయట లాన్లో ఆడిస్తున్నాను. ఉన్నట్టుండి నాన్నా నీకో కథ చెప్పనా అంది. సరే చెప్పమంటే ఇలా చెప్పింది:

"అనగనగా ఒక చిన్న జిరాఫీ పిల్ల ఉంది. దానికి ఒకసారి చాలా ఆకలి వేసి చెట్టు నుంచి చాలా పళ్ళు కోసుకుని తినేసింది. అప్పుడు దాని పొట్ట పెద్దగా అయిపోయింది. అది ఇంటికి  వెళ్ళి వాళ్ళ అమ్మ నాన్నలకి నమస్కారం పెడదామంటే పొట్ట పెద్దదవటం వల్ల కుదరటం లేదు. చాలా కష్టపడి పెట్టింది కానీ ఇంతలో దాని పొట్ట పగిలిపోయి అందులోంచి పళ్లన్నీ కింద దొర్లిపోయాయి. అప్పుడు వాళ్ళ నాన్న జిరాఫీ ఒక పాముని తెచ్చి దాని పొట్టకి బెల్టు లాగా పెట్టి కుట్టేసాడు."

ఎప్పుడో ఆరు నెలల క్రితం చెప్పిన వినాయకుడి కథను అది అంత బాగా గుర్తు పెట్టుకున్నందుకు సంతోషించాలో లేక దేవుళ్ళ పాత్రలను జిరాఫీలుగా మార్చేసినందుకు ఏడవాలో తెలియలేదు. బహుశా ఇలాంటివాళ్ళే పెద్దయ్యాక తెలుగు సినిమా దర్శకులు అవుతారేమో.

2, నవంబర్ 2011, బుధవారం

యక్ష ప్రశ్నలు

ఇటీవల మా ఆవిడ కాన్పు కోసమై వైద్యశాలకు వెళ్ళాం. అది మరీ ప్రొద్దున్నే కావడంతో ఎమర్జెన్సి అని పిలువబడే అతి నెమ్మదిగా పని జరిగే విభాగం ద్వారా వెళ్ళవలసి వచ్చింది. అక్కడ షరా మాములుగా నీ పేరేమిటి? వయసెంత? ఇన్స్యురెన్స్ ఉందా? వంటి ప్రశ్నలకు ఓపిగ్గా సమాధానం చెప్పి, వాళ్ళు ఇచ్చిన ఒక కట్ట కాగితాలపై నొప్పులు పడుతూనే సంతకాలు పెట్టి (ఇక్కడ మనం ఎందుకూ పనికి రాము. అన్నీ ఆడవాళ్లు చేయవలసిందే.) ప్రసూతి వార్డుకి చేరుకునేసరికి ఒక గంట పట్టింది.

ఇక అక్కడి నర్సు ప్రశ్నలు మొదలయ్యాయి. ఈ కాన్పు నీ భర్తకి ఇష్టమేనా? మీరిద్దరూ అన్యోన్యంగానే ఉంటారా? లేక కొట్టుకుంటారా? మీ మొదటి పాపను మీ అయన సరిగ్గానే చూస్తాడా? పుట్టబోయే బిడ్డకి తండ్రెవరు? ఇలా సవాలక్ష అసందర్భ ప్రశ్నలతో నొప్పులు పడుతున్న మా ఆవిడను వేధించి చివరికి మంచం మీద పడుకోపెట్టింది.

ఇక కాన్పు అయ్యి వేరే గది లోకి మారిన తరువాత అరగంటకొక కొత్త నర్సు రావటం, ప్రశ్నలతో ముంచెత్తటం. మీ బాబు పాలు త్రాగాడా? ఎన్ని నిముషాలకి ఒకసారి త్రాగుతున్నాడు? ఎంత త్రాగుతున్నాడు? ఎన్ని సార్లు విరేచనం అయ్యింది? ఎన్ని గంటలకు ఏ ఏ రంగులో అవుతోంది? గంటకు ఎన్ని సార్లు ఏడుస్తున్నాడు? ఎంత గట్టిగా ఏడుస్తున్నాడు?

ఇవి కాక వచ్చిన ప్రతివాళ్ళు, ఎలా ఉన్నారు? మీ పేరేమిటి? ఎంతమంది పిల్లలు? ఇవాళ వాతావరణం బాగుంది కదా. మీకు కంగ్రాట్స్, మాకు థాంక్స్ లాంటి రొటీన్ పలకరింపులు సరే సరి. మొత్తానికి అక్కడినుంచి బయటపడే సరికి వాగి వాగి మా ఆవిడకి శోష, నాకు తలనొప్పి వచ్చి, బ్రతుకు జీవుడా అని ఇంటికి చేరాం.

30, అక్టోబర్ 2011, ఆదివారం

రావు గోపాల రావు

 నేను చెన్నైలో పని చేసే రోజుల్లో ఒకసారి మా ప్రాజెక్ట్ పూర్తయిన సందర్భంలో జరిగిన మీటింగుకి మా మానేజరు SKS అనే ఒక ఆయన్ను పిలిచి ఆయన వచ్చినందుకు ఎంతో సంతోషంతో ఉప్పొంగిపోయింది. కానీ మేము అంతకు ముందు ఈ SKS అనే ఆయన్ను చూడటం కానీ ఆయన పేరు వినటం కానీ జరగలేదు.

మేము మా సీటుకి తిరిగి వచ్చాక నా మిత్రుడు నాగరాజు, నేను కలిసి ఈ SKS ఎవరో తెలుసుకుందామని outlook directory అంతా పరిశోధించి చివరికి ఆయన పూర్తి పేరు కనిపెట్టగలిగాం. ఇంతకీ ఆయన పూర్తి పేరు శ్రీనివాసన్ కన్నన్ శ్రీనివాసన్.

ఆ పేరు చదవగానే నేను ఇదేం పేరు రావు గోపాల రావు లాగా అన్నాను. అది వినగానే నా స్నేహితుడు ఎంతో ఆశ్చర్యపోయి నిజమే కదా, చిన్నపటినుంచి రావు గోపాల రావు నటించిన ఇన్ని సినిమాలు చూసాను గాని, ఇప్పుడు నువ్వు అనే దాకా అ పేరు నాకెప్పుడూ విచిత్రంగా అనిపించలేదు అన్నాడు. 

6, అక్టోబర్ 2011, గురువారం

ఉచితం

 చిన్నప్పుడు చదివిన జోకు:

వెంగళప్ప మొదటిసారిగా పట్నం వెళుతున్నాడు. అతని స్నేహితుడొకడు అతనికి జాగ్రత్తలు చెపుతూ పట్నంలో అన్ని ఎక్కువ ధర చెపుతారు. కాబట్టి మోసపోకుండా వాళ్ళు చెప్పిన దానికి సగం ధరకే బేరం చెయ్యి అని చెప్పాడు.

మన వెంగళప్ప ఒక గొడుగులు అమ్మే కొట్టుకు వెళ్లి ఒక గొడుగు ఎంత అని అడిగాడు. ఆ కొట్టువాడు ఒకటి 100 రూపాయలని చెప్పాడు. మనవాడికి వెంటనే స్నేహితుని హితోపదేశం గుర్తుకు వచ్చి 50కి ఇస్తావా అని అడిగాడు. అతను సరేనన్నాడు. వెంటనే మన వెంగళప్ప బుర్ర పని చేయటం మొదలుపెట్టింది. మళ్లీ సగం ధరకు అడుగుదామని అయితే 25కి ఇస్తావా అన్నాడు.

ఆ కొట్టువాడికి చిరాకు వచ్చి ఊరికే ఇస్తాను తీసుకువెళ్ళు అన్నాడు. అక్కడితో వదిలితే మనవాడు వెంగళప్ప ఎలా అవుతాడు? అందుకని ఊరికే రెండు ఇస్తావా అని అడిగాడు.

20, సెప్టెంబర్ 2011, మంగళవారం

రాక్షస క్రీడ

ప్రస్తుతం నా బ్లాగును చదువుతున్న నా సహాధ్యాయులు MCA లో ఉండగా నేను ఇంతగా మాట్లాడలేదని, నా ఈ భావాలూ వ్యక్తం చెయ్యలేదని దానికి కారణాలు అడుగుతున్నారు. నాకు తెలిసి దానికి కారణం ఒక్కటే - ర్యాగింగ్ అని పిలువబడే రాక్షస క్రీడ.

దీనిని రాక్షస క్రీడ అని ఎందుకు అంటున్నానంటే మనుష్యులు నాలుగు రకాలు. తమకు కష్ట నష్టాలు కలిగినా ఎదుటివారికి సంతోషం కలిగించే వారు మహాత్ములు. తమకు నష్టం లేనంతవరకు ఎదుటివారికి మేలు చేసేవారు మంచివారు. తమ లాభం కోసం ఎదుటివారికి అపకారం చేసేవారు దుష్టులు. తమకు ఎట్టి లాభం లేకపోయినా, చివరికి తమకి నష్టం జరిగిన సరే, ఎదుటివారిని కష్టపెట్టి పైశాచిక ఆనందం పొందేవారు రాక్షసులు.

అసలే బెరుకు బెరుగ్గా కళాశాలలో అడుగు పెట్టిన నేను, సీనియర్లు అని పిలువబడే మా కన్నా ఒక సంవత్సరం ముందు చేరిన వారి చర్యలను చూసి భయపడటం మొదలుపెట్టాను. రెండో రోజునుంచి వంచిన తల ఎత్తే పరిస్థితి లేదు. ఇలా కొన్ని నెలలపాటు అనుభవించాల్సి వచ్చింది. ఠాగూర్ చెప్పినట్లు ఎక్కడ మనస్సు భయం లేకుండా ఉంటుందో, ఎక్కడ మనిషి తల ఎత్తుకుని నిర్భయంగా జీవించగలడో అక్కడ మాత్రమే అతడి మనో వికాసానికి అవకాశం ఉంటుంది.

కేవలం ఒక సంవత్సరం ముందు చేరినంత మాత్రాన వేరొకరి మనోభావాలను దెబ్బతీసే అధికారం ఎవరికీ లేదు. అంతే కాదు. సున్నిత మనస్కులపై ఈ ప్రభావం ఎంతో కాలం ఉంటుంది. ఇప్పటికీ హ్యాపీడేస్ లాంటి చిత్రాలలో ర్యాగింగ్ దృశ్యాలు చూసినప్పుడు నా రక్తం మరిగిపోతుంటుంది.

నిజానికి నా సహాధ్యాయులకి ఈ విషయాలు చాలా చిన్నవిగా అనిపించవచ్చు. ఇతర వృత్తివిద్యా కళాశాలలతో పోలిస్తే, యాజమాన్యం పుణ్యమా అని, మా కళాశాలలో ర్యాగింగ్ స్థాయి చాలా తక్కువే. కానీ ఆ మాత్రం దానికే నాపై ఇంత ప్రభావం పడిందంటే, ఇక పూర్తి స్థాయి ర్యాగింగ్ కు గురయ్యే వారిపై ఇంకెంత ప్రభావం ఉంటుందో మనం ఊహించుకోవచ్చు. ఇది చదివిన ఒక్కరైనా కనీసం ఒకరిని ఈ వికృత క్రీడకు గురి కాకుండా రక్షించగలిగితే నా ఈ శ్రమ సార్థకమైనట్లే.

22, ఆగస్టు 2011, సోమవారం

కృష్ణం వందే జగద్గురుం

అవతరిస్తూనే తల్లి తండ్రుల భవ బంధాలను త్రెంచివేశాడు. తనను ప్రేమించిన గోపికా గోపాలురకు, ద్వేషించిన రాక్షసులకు కూడా ముక్తిని ప్రసాదించాడు. గోపికల అజ్ఞాన వస్త్రాలను అపహరించి వారికి జ్ఞాన వస్త్రాలను ప్రసాదించాడు. జీవాత్మకు పరమాత్మకు మధ్య అనునిత్యం జరుగుతూ ఉండే అద్భుత క్రీడను రాసలీల రూపంలో మనకు వివరించాడు. ప్రేమకు అందంతో సంబంధం లేదని కుబ్జ ద్వారా నిరూపించాడు. స్నేహానికి అంతస్తులతో పని లేదని కుచేలుని ద్వారా నిరూపించాడు. తనను ఆశ్రయించిన పాండవులను అడుగడుగునా రక్షించాడు. తనను వ్యతిరేకించిన కౌరవులను కూడా మంచి మార్గంలో పెట్టటానికి చివరి వరకు ప్రయత్నించాడు. అన్నా అని అర్థించిన ద్రౌపది మానాన్ని అక్షయ వలువలిచ్చి కాపాడాడు. ఆహవరంగంలో కర్తవ్యతా విమూఢుడై దిశా నిర్దేశానికి ప్రార్థించిన అర్జునుని నెపంగా పెట్టుకుని మానవులందరికీ తరతరాలకీ ఆచారణీయమైన భగవద్గీతను ప్రసాదించాడు. అట్టి జగద్గురుదేవుడైన గీతచార్యునికి జన్మాష్టమి సందర్భంగా నా శత సహస్ర వందనాలు.

20, ఆగస్టు 2011, శనివారం

సహాయం

మొన్న శీతాకాలంలో నేను నా మిత్రుడు మంచులో జాగ్రత్తగా నడుస్తుండగా అతని పక్కనే ఒక స్త్రీ జారి క్రింద పడింది. మా స్నేహితుడు ఆమెను "మీరు బాగానే ఉన్నారా? నేను మిమ్మల్ని పైకి లేపవచ్చా?" అని ఒకటికి నాలుగు సార్లు అడిగి మరీ పైకి లేపాడు. నాకు ఆశ్చర్యం వేసి ఎందుకు అన్ని సార్లు అడిగావు అని అడిగితే అతను ఒక ఆసక్తికరమైన వార్తను చెప్పాడు.

ఆ మధ్యన ఇద్దరు స్నేహితురాళ్ళు ప్రయాణిస్తున్న వాహనానికి ప్రమాదం జరిగింది. అందులో ఒక స్త్రీ బాగానే బయటపడింది కానీ రెండవ స్త్రీ కాళ్ళు వాహనంలో ఇరుక్కుపోయాయి. సహాయక బృందం వచ్చేలోగా ఆ వాహనం మండిపోతుందేమో అని భయపడిన మొదటి స్త్రీ తన స్నేహితురాలిని బలవంతంగా బయటకు లాగేసింది. తరువాత వైద్యులు ఆమెకు రెండు కాళ్ళు చచ్చుబడిపోయాయని తేల్చారు. అదే మన దేశంలో అయితే "పోనిలే, సమయానికి ప్రాణాలైనా కాపాడింది" అని కృతజ్ఞత చూపి ఉండేది. కానీ ఇక్కడ ఆ గాయపడిన స్త్రీ తన స్నేహితురాలిపై కొన్ని లక్షల డాలర్లకై దావా వేసింది.

అందుకే ఈ దేశంలో ఎవరికైనా సహాయం చేయాలన్నా ఒకటికి రెండు సార్లు అలోచించి, వారి అనుమతి తీసుకుని మరీ చెయ్యాలి.

12, ఆగస్టు 2011, శుక్రవారం

జలుబు లెక్కలు

జలుబుకు మందు వాడితే వారంలో, వాడకపోతే ఏడు రోజులలో తగ్గుతుందనే సామెత విన్నప్పుడు, మరీ వారానికి ఏడు రోజులని తెలియని వాళ్ళు కూడా ఉంటారా అని ఆశ్చర్యం వేసేది. ఈ మధ్యన మా మిత్రుడొకరు కొత్తగా ఇల్లు కొన్నారు. తీరా వాళ్ళు గృహ ప్రవేశం చెయ్యాలనుకున్న సమయానికి అనుకోని ఇబ్బంది వచ్చి ఒక నెల రోజులు వాయిదా వేసుకోవలసి వచ్చింది. వారు అద్దెకుండే ఇంటి యజమానిని ఒక నెల రోజులు ఎక్కువ ఉండటానికి అనుమతి అడిగితే, అతను నెల రోజులు పొడిగించటానికి తమ నిబంధనలు ఒప్పుకోవని చెప్పాడు. సరే వీళ్ళు కొన్ని రోజులైనా అనుమతి దొరికితే తరువాత ఏదో ఒకటి చేద్దాంలే అని, ఎన్ని రోజులు పొడిగించగలరని అడిగితే అతను ముప్పై రోజుల వరకు మాత్రమే పొడిగించగలనని చెప్పాడు. వీళ్ళు వీడి తెలివి తెల్లారినట్లే ఉందని ఆనందంగా ముప్పై రోజులు పొడిగించుకుని, సుఖంగా గృహ ప్రవేశం చేసుకున్నారు. ఇంతకీ ఇది జరిగింది ఫిబ్రవరి నెలలో.

10, ఆగస్టు 2011, బుధవారం

ఎక్స్ రాక్స్

అవి పల్లెటూరి పాఠశాలలో చదువు ముగించుకొని కళాశాలకై మొదటి సారిగా పట్నంలో అడుగు పెట్టిన రోజులు. ఒక రోజు మా అత్తయ్య కొన్ని కాగితాలు ఇచ్చి వాటిని ఫోటోస్టాట్ తీయించుకుని రమ్మంది. నేను ఫోటోస్టాట్ అంటే ఏమిటి అది ఎక్కడ తీస్తారు అని అడిగాను. మా అత్తయ్య చాలా కొట్ల ముందు జిరాక్స్ అని వ్రాసి ఉంటుంది. అక్కడికి వెళ్లి అడిగితే వాళ్ళే తీసి ఇస్తారు అని చెప్పింది. నేను ఊరంతా తిరిగి వట్టి చేతులతో తిరిగి వచ్చాను. ఏరా ఫోటోస్టాట్ ఎందుకు తీయించలేదంటే "నాకు ఎక్కడా జిరాక్స్ అని కనపడలేదు కానీ ఒకటి రెండు చోట్ల మాత్రం ఎక్స్ రాక్స్ అని వ్రాసి ఉంది. నువ్వు చెప్పిన కొట్టు అదో కాదో అని నేను వెళ్ళలేదు" అని చెప్పాను. ఇది తలచుకుంటే అప్పటి నా అమాయకత్వానికి నాకు ఇప్పటికీ నవ్వు వస్తుంది.

9, ఆగస్టు 2011, మంగళవారం

ఫెడెక్స్ - తపాలా

నా చిన్నప్పుడు మన తపాలా శాఖ గురించి ఒక తమాషా విషయం చెప్పే వారు. ఏదైనా ఒక చిన్న ఊరిలో ఉండే తపాలా శాఖ వారి వాహనానికి చిన్న మరమ్మత్తు చేయించవలసి వస్తే ఆ 5 -10 రూపాయలు ఖర్చు పెట్టే అధికారం వారికి ఉండదట. దాని కోసం జిల్లా లేదా రాష్ట్ర ముఖ్య కార్యాలయానికి లేఖ వ్రాసి అనుమతి తెచ్చుకోవాలిట. కానీ అంతవరకూ వారు ఎంత ఖర్చైనా పెట్టి ఒక అద్దె వాహనాన్ని వాడుకోవచ్చుట. ఈ తెలివి మాలిన దుబారా ఖర్చు ఒక్క మన ప్రభుత్వానికే పరిమితమనే భ్రమలో ఉండేవాడిని.

నా భ్రమలు పటాపంచలు చేస్తూ నిన్ననే నాకో విషయం తెలిసింది. నా సహోద్యోగి ఒకరు అంతర్జాలంలో ఏదో వస్తువు కొన్నారు. అది న్యూయార్క్ నగరంలోనే ఒక చోటి నుండి ఇంకొక చోటికి చేర్చవలసి ఉంది. ఉచితంగా వస్తుందని అతను 5 రోజులలో చేర్చే సేవను ఎంచుకున్నాడు. తీరా ఆ ఫెడెక్స్ వాడు అన్ని రోజులు దానిని తన దగ్గరే ఎందుకు ఉంచుకోవాలనుకున్నాడో ఏమో దానిని న్యూయార్క్ నుండి న్యుజెర్సికి అక్కడి నుండి విమానంలో టెన్నిసీకి తిరిగి మళ్లీ విమానంలో న్యుజెర్సి ద్వారా న్యూయార్క్ కి తెచ్చి అయిదవ రోజున ఇతనికి ఇచ్చాడు.

అభివృద్ధి - మందబుద్ధి

వాషింగ్ మెషిన్ లో బట్టలు మాత్రమే ఉతకవలెను, మీ పిల్లలను కాదు. కాఫీ వేడిగా ఉన్నది, చేతులు కాలును. ఫినాయిల్ దొడ్లు కడగటానికే, దానిని త్రాగరాదు. ఇది ప్లాస్టిక్ కవరు మాత్రమే, బొమ్మ కాదు. దీనిని తింటే గొంతుకు అడ్డం పడుతుంది.

ఇలాంటి హెచ్చరికలు చూసినప్పుడు నాకు కూడా ఒక కొత్త సిద్ధాంతం ప్రతిపాదించాలనిపిస్తుంది.

"దేశం అభివృద్ధి చెందినకొద్దీ ప్రజలు మందబుద్దులు అగుదురు"

8, ఆగస్టు 2011, సోమవారం

డార్విన్ --- గడ్డం

డార్విన్ జీవ పరిణామ సిద్ధాంతమే నిజమైతే రోజూ ఇన్ని కోట్లమంది మగవాళ్ళు కష్టపడి పొద్దున్నే గడ్డం గీసుకుంటున్నా ఇంకా మగవాళ్ళకి గడ్డం లేకుండా పోవటం లేదెందుకో?

బహుశా డార్విన్ కి గడ్డం ఉండటం వల్లనేమో.

అయినా నాకొక సందేహం - కోతి మనిషిగా రూపాంతరం చెందితే ఇంకా భూమి మిద ఇన్ని కోతులు ఎందుకు ఉన్నాయంటారు?

జనాభా సమస్యా?

అందరూ మన జనాభాని అదుపు చెయ్యాలంటారు కానీ ఇంటికి ఒక్కరినే కంటే చివరికి మన తరువాతి తరమంతా ఒంటరి బ్రతుకులు అయిపోతాయి. లక్షలు కోట్లు సంపాదించిన వాళ్ళేమో పిల్లలనే కనట్లేదు. కూటికి కూడా గతి లేని వాళ్ళు గంపెడు సంతానాన్ని కంటున్నారు. అవినీతిని ఆర్థిక అసమానతలను తొలగిస్తే జనాభా ఒక సమస్యే కాదంటాను. మరి మీరేమంటారు?


 దీనిపై మా మిత్రుడు రవి ఒక చమత్కారమైన వ్యాఖ్య చేసాడు. పేదవారు అంతమంది పిల్లలను ఎందుకు కంటారంటే - కనీసం వారైనా తాము చెయ్యలేకపోయిన పని చేస్తారనిట. ఇంతకీ ఆ పని ఏమిటయ్యా అంటే ఒక గొప్పింటి పిల్లని పెళ్ళిచేసుకుని స్థిరపడటం. పైగా తను కూడా చాల సార్లు అలాగే కలలు కన్నాట్ట కానీ పాపం అది జరగలేదు.